راهی زیستمحیطی برای پیشگیری از بیماریهای آلزایمر و پارکینسون
راهی زیستمحیطی برای پیشگیری از بیماریهای آلزایمر و پارکینسون
در یک پژوهش جدید که توسط دانشگاه «تگزاس در ال پاسو» انجام شده است پژوهشگران نقاط کوانتومی کربن اسید کافئیک (CACQDs) را از تفاله قهوه استخراج کردهاند که می تواند از سلولهای مغز در برابر حملات میکروبیولوژیکی محافظت کند؛ حملاتی که منجر به شکلگیری بیماریهای عصبی ازجمله آلزایمر و پارکینسون می شوند. بسیاری از بیماریهای نوروپاتیکی، به ویژه اگر توسط عوامل زیستمحیطی ایجاد شده باشند، ویژگیهای شیمیایی مشترکی دارند. سطوح بالایی از رادیکالهای آزاد و همچنین تجمع پروتئینهای آمیلوئید در مغز از جمله این ویژگیها می باشند.
CACQDs در برخی از گیاهان مانند قهوه، بادرنجبویه، سیب، زعفران، و بسیاری از میوهها و سبزیجات یافت میشود و به عنوان یک آنتیاکسیدان که رادیکالهای آزاد را از بین می برد و همچنین توانایی عبور از سد خونی-مغزی را دارد شناخته می شود. این ایده به پژوهشگران امکان ارائه یک راهحل پیشگیرانه برای بیماریهای نوروپاتیکی را میدهد. نقاط کوانتومی کربن که به تازگی جایزه نوبل شیمی را به خود اختصاص دادهاند بلورهایی به اندازه نانومتر و مشابه ساختار نانوذرات دیگر مانند طلا یا سلنیوم هستند و به عنوان مواد نانوتکنولوژیک، ممکن است تأثیرات متعددی بر روی درمان بیماریهای عصبی داشته باشند. این تأثیرات ممکن است به دلیل خصوصیات شیمیایی و فیزیکی خاص نقاط کوانتومی کربن باشند:
1. خواص آنتیاکسیدانی: CACQDs که در این نقاط کوانتومی حضور دارد، به عنوان یک آنتیاکسیدان شناخته میشود و در بیماریهای عصبی استفاده از مواد با خصوصیات آنتیاکسیدانی میتواند به حفظ سلولهای عصبی و کاهش آسیبهای ناشی از رادیکالهای آزاد کمک کند.
2. عبور از سد خونی مغزی: یکی از ویژگیهای مهم اسید کافئیک، قابلیت عبور از سد خونی مغزی است. این ویژگی اجازه میدهد تا مواد به راحتی از خون به مغز وارد شده و در محلهای مورد نیاز و دارو رسانی سلول های عصبی تأثیر گذار باشند.
3. کاهش تجمع پروتئینهای آمیلوئید: برخی از بیماریهای عصبی، مانند آلزایمر، با تجمع پروتئینهای آمیلوئید در مغز همراه هستند. برخی از تحقیقات نشان دادهاند که آنتیاکسیدانها میتوانند از این تجمعات پروتئینی جلوگیری کنند. اسید کافئیک به دلیل ویژگیهای آنتیاکسیدانی، ضد التهابی و دیگر خصوصیات به عنوان یک ماده مطالعاتی در زمینههای مختلف مورد تحقیق قرار گرفته است. نکته مهم دیگر این است که CACQDs هیچ تاثیر منفی روی سلولها ندارد. اگر این مزیت بتواند به درمان پیشگیرانه تبدیل شود، میتواند بیماران را از نقطه اوج پیشرفت بیماری دور نگه دارد.
اگرچه تحقیقات در این زمینه هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارند و نیاز به تحقیقات بیشتر و آزمایشهای پیشبالینی و بالینی برای تأیید اثربخشی و امکان استفاده در درمان بیماران دارد اما شاید روزی، چیزی به سادگی یک قرص CACQDs بتواند سپری نامرئی برای محافظت دربرابر بیماریهای عصبی غیرژنتیکی برای مغز انسان فراهم کند.
Journal reference:
doi.org/10.1016/j.envres.2023.116932